ANJING KINTAMANI-BALI
(Kintamani-Bali Dog)
TŁUMACZENIE: (z jęz. angielskiego) - Sierpień 2022 - Mirosław Redlicki
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 5 Szpice i psy pierwotne
|| Sekcja 5 Szpice azjatyckie i rasy pokrewne
|| Bez prób pracy
POCHODZENIE: Republika Indonezji Wieś Sukawana, Dystrykt Kintamani, Bangli Regency, Prowincja Bali.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 13.06.2018.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Kintamani – Bali to popularny w Indonezji pies do towarzystwa. Rasa pochodzi ze wsi Sukawana na Bali, położonej w terenie górzystym, lesistym i obfitującym w wulkany, a jej pochodzenie pozostaje ciągle nieznane. Pierwszą o niej wzmiankę, pod nazwą Kuluk Gembrong, znaleźć można w bardzo starym balijskim dokumencie Lontar Bali. W roku 1985 Klub Kintamani na Bali (Pantrab) we współpracy z Wydziałem Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu zorganizował pierwszą wystawę psów na tej wyspie. Obecnie Kintamani jest w Indonezji rasą narodową , popularną w całym kraju i trzymaną do towarzystwa, a jej nazwa pochodzi od miejsca pochodzenia.
WRAŻENIE OGÓLNE: Harmonijnie zbudowany pies o prostokątnej sylwetce i trójkątnej głowie z umiarkowanie zaznaczonym stopem i stojącymi uszami. Ma sierpowaty ogon i dwuwarstwową, średniej długości, twardą sierść , krótszą na głowie.
WAŻNE PROPORCJE: Długość tułowia/Wysokość w kłębie 11 : 10. Suki mogą być trochę dłuższe.
Głębokość klatki piersiowej wynosi połowę wysokości w kłębie. Długość kufy/Długość głowy 2 : 5 . Długość głowy wynosi ¼ długości tułowia.
ZACHOWANIE/ TEMPERAMENT: Czujny, inteligentny, spokojny, oddany właścicielowi i łatwy do szkolenia.
GŁOWA:
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Szeroka i klinowata.
Stop: Umiarkowany.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Szeroki, dobrze rozwinięty. U białych i biszkoptowych Kintamani jest czarny lub czekoladowy, może też być szary, natomiast u psów czarnych, płowych i pręgowanych – czarny. Może rozjaśniać się z wiekiem.
Kufa: Mocna, klinowata, zwężająca się ku nosowi.
Wargi: Przylegające, w pełni zakrywające żuchwę, ciemno zapigmentowane.
Uzębienie: Pełne, zgryz nożycowy.
Policzki: Stosunkowo mocno rozwinięte.
OCZY: Kształtu migdała, dobrze osadzone w poziomej linii na wysokości stopu. Barwy ciemnej lub brązowej, dobrze pigmentowane powieki. Oczy innej barwy są niepożądane.
USZY: Trójkątne, na końcach zaokrąglone, pewnie stojące najpóźniej po ukończeniu 12 miesięcy życia i skierowane ku przodowi. Osadzone trochę poniżej krawędzi czaszki i rozstawione szeroko. U białych psów krawędzie uszu są biszkoptowe.
SZYJA: Dobrze osadzona, mocna i dobrze umięśniona, bez podgardla.
TUŁÓW: Prostokątny, prosta linia górna.
Linia górna: Równa..
Kłąb: Dobrze rozwinięty, płynnie wychodzący z szyi.
Grzbiet: Prosty i mocny.
Lędźwie: Szerokie, dobrze umięśnione.
Klatka piersiowa: Dobrze rozwinięta, z umiarkowanie wysklepionymi żebrami, sięga łokcia.
Zad: Szeroki, średniej długości.
Linia dolna: Umiarkowanie podciągnięta.
OGON: Nisko osadzony pośrodku zadu, dobrze owłosiony. Ideałem jest noszenie w kształcie umiarkowanie zakręconym ku górze. Dopuszczalny jest pełny skręt. Koniec ogona nie powinien opadać poniżej grzbietu.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Wygląd ogólny: Łopatka i ramię równej długości. Długość kończyn do łokcia stanowi połowę wysokości w kłębie.
Łopatka : Wyraźnie skośnie ustawiona.
Ramię: Szerokie i mocno umięśnione.
Łokcie: Przylegające.
Przedramię: Proste, równoległe jedno wobec drugiego..
Nadgarstek: Szeroki
Śródręcze: Lekko nachylone.
Łapy: Okrągłe, zwarte, o zwartych palcach.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Mocne, umiarkowanie kątowane, równoległe wobec siebie, gdy patrzeć z tyłu.
Udo: Szerokie.
Stawy kolanowe: Umiarkowanie kątowane, szeroko rozstawione.
Podudzie: Mocne i dobrze umięśnione.
Stawy skokowe: Szerokie i kształtne.
Śródstopie: Średniej długości, pionowe do podłoża.
Stopy: Okrągłe, zwarte, o zwartych palcach.
RUCH: Sprężysty i lekki, z dobrym napędem i wykrokiem.
SZATA:
Sierść: Dwuwarstwowa, miękki i stosunkowo krótki podszerstek, twardy, średniej długości włos okrywowy na bokach ciała. Na szyi i kłębie włos dłuższy i twardy. Ogon obficie owłosiony (kryza z dłuższego włosa nosi nazwę “BADONG”, zaś na kłębie - “BULU GUMBA” i są one bardziej widoczne u samców.)
Maść: Biała, czarna, płowa i pręgowana.
Biała: Najlepiej biała z biszkoptowymi krawędziami uszu. Czysto biała jest dopuszczalna, ale niepożądana. Nos jest czarny lub czekoladowy.
Czarna: Jednolita; niewielka ilość bieli na klatce piersiowej, palcach i/lub koniuszku ogona jest dopuszczalna. Nos czarny.
Płowa: Może mieć różne odcienie od jasnopłowej po głęboką czerwień, Pożądana czarna maska. Nos czarny. Niewielka ilość bieli na klatce piersiowej, palcach i/lub koniuszku ogona jest dopuszczalna.
Pręgowana: Maść podstawowa to płowa w różnych odcieniach – od jasnopłowej po głęboką czerwień, pręgi czarne lub ciemne. Pożądana czarna maska, niewielka ilość bieli na klatce piersiowej, palcach i/lub koniuszku ogona jest dopuszczalna. Nos czarny.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie Psy: 49 - 57 cm. Najbardziej pożądana 53 cm.
Suki: 44 - 52 cm. Najbardziej pożądana 48 cm.
Waga: Psy: 15 - 18 kg. Suki : 13 - 16 kg.
WADY: Wszelkie odstępstwa od podanego wyżej wzorca powinny być uznawane za wadę i ocenione w zależności od stopnia nasilenia oraz wpływu na zdrowie i dobrostan psa.
• Brak dymorfizmu płciowego.
• Jakiekolwiek braki zębowe (za wyjątkiem P1 i/lub M3).
• Zbyt jasne oczy.
WADY DUŻE:
• Zakręcony ogon sięgający końcem poniżej grzbietu.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub wyraźna lękliwość.
- Wyraźne wady budowy lub zaburzenia zachowania.
- Przodozgryz lub tyłozgryz.
- Słabo owłosiony ogon.
- Uszy nie w pełni stojące w wieku powyżej 12 mcy.
- Niezapigmentowane powieki.
- Maść inna, niż wymienione we wzorcu.
N.B.:
Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra całkowicie umieszczone w worku mosznowym
Do hodowli mogą być użyte tylko funkcjonalnie i klinicznie zdrowe psy o wyglądzie typowym dla rasy.
